Var mısın çıkarak sevda dağına
Vuslat sancağını dikmeye gülüm
El ele girerek sevda bağına
Solmayan mutluluk ekmeye gülüm

İçmeye aşk için aşkın zehrinden
Usu kaybetmeye onun sihrinden
Gönül yatağından aşkın nehrinden
Korkmadan delice akmaya gülüm

Bu sevda bir ömrü etse de heba
İster verem olsak isterse veba
Bütün zenginlikler sığsa bir kaba
Görmeyip biz bize bakmaya gülüm

Sobeleyip vuslat denen ebeyi
Tarihe nam edip aşk-ı çabayı
Önümüze çıkan her tür zorbayı
Sevdayla yerlere yıkmaya gülüm

Ormana yeşili göğe maviyi
Varlığınla verip her tür seviyi
Öldürecek olsa aşk-ı çiviyi
Beraber kalbime çakmaya gülüm

Sonsuza batmadan vuslat güneşi
İşte budur deyip ruhumun eşi
Kalbin sarayında aşk-ı ateşi
Alev bakışınla yakmaya gülüm

Yanıp tutuşarak kalsak kül küle
Aşkın ahirinde tutup el ele
Gönülden verilen aynı söz ile
Beraber huzura çıkmaya gülüm

İHSAN TURHAN