1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1627
Okunma
güneşi gördüm!
kırmış dizini oturuyordu.
kırık bacağını silmiş,
uzerine oturmuş.
gri kollarını asmış bulutlara,
asılıyordu dikenli dünyanın
gül gibi sert insanlarına.
ve özgür, ve yaşlı
ve tecrübesiz ve kalem
ve bir tekrarı ve hayatların
ve çalışan ve uzananların
sihrini kulaklarına fısıldıyordu.
güneşi sevdim!
parlak dudakları
ve zamansız hayatıma
girişi ile gözümü seyirttiren
ilahi bir başlangıcı
müjdeleyen,
ben o kumral güneşi sevdim.
metal bir şey var zillerde.
eşlik etmiyor bana bugün.
önde gitmek gerek
eğer günü öldüreceksek.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz