0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1124
Okunma
artık ölmek üzereyim. eminim.
üstelik dakikalar geçiyor, bitmek bilmiyor gün..
avucuma tıktığım her şey gibi.
ölmeye kalktım. saat henüz mayıs öğlelerinden sonra beş idi.
bir aylak bulut geçti balkonumdan.
hiçbir şey eksik burda.
senin nerde olduğun hakkında, dudağımda tek bir tıkırtı:
orda bir yerde işte.
bu kelimeler nedir sevgilim? kimdir ki sesimi kesiyorlar?
tıpkı ellerinin yansıması.
sokak öyle grip ki! öyle de akıyor hayat dışarda.
ama dışarda. içerde ne olduğundan haberi yok dışardakilerin!
öyleyse neden salonumuzdan otöbüs kalkmıyor, kars’a?
“ufukta kızıllık var. kızıl.. herkesin aklı ufka yapışmış.
tüm insanları allah kahretsin, hepsini.. kılıçtan geçirelim”
dersek bizi yakar bu yıl gibi günler,
sevgilim
ah ki ne vah ki nerdesin?
