Gecelerim sözlendi, bir ışık kümesiyle
Yanar şimdi dillerim, aşkın alev sesiyle
Neylerimden dert düştü, elestin nağmesiyle
Kanar şimdi dillerim, ışığın hevesiyle
Gecemden gece koptu, arındım ben sultanım

Buselik girdi bağa, tutuştu söz cevherim
Güllerimin çiyleri, yakıyor bülbülleri
Kekikler ördü dağı, kaynadı mücevherim
Mesafeler küçüldü, titretti gönülleri
Gecemden gece koptu, arındım ben sultanım

Yumuk yumuk ellerim, açılmıştı göklere
Titreyen dudaklarım, kırdı öksüz köşeyi
Nefesim yavaş yavaş, saçılmıştı göklere
Gül tüten yanaklarım, hemen yordu neşeyi
Gecemden gece koptu, arındım ben sultanım

Ağrılarım dinip de, şafak sökene kadar
Seccâdem ıslanmıştı, özün marifetinden
Ruhuma ateş düştü, tespih çekene kadar
Yüreğim billurlaştı, ışığın ülfetinden
Gecemden gece koptu, arındım ben sultanım

Pervâne közü tuttu, sonra açıldı sabah
Çağladı bütün kuşlar, demlenmişti kâinat
Döküldü neylerimde, yanık yanık bir segâh
Dilimde kıpır kıpır, canlanırken bir murat
Gecemden gece koptu, arındım ben sultanım