her ateş, küllerinden ’’doğurur kuzguni bir geceyi’’,
ve nazenin bir sabaha doğan her güneş;
kötürüm bırakır gecenin en karanlık yerini...

zifaf etmeden gün ve gece !
iki damla şiir ol gözlerimde,
soğuk ve ince...
yüreğim kuraklaşır,
bedenime yağmur düşünce.
bir yağmur ki gözlerimde;
halsiz ve ipince...

siler mi özlemini kuşların gövdeme bıraktığı kanat izleri?
ya da tenimi vururken gecenin sessizliği,
hala bir buselik elveda hakkım kaldıysa eğer;
sakin ama öfkeli;
en savunmasız yerimden vur beni,
yüreğime elvedanı,
kulağıma gül sedanı bırak sadece..

yine vakitsiz boğuldu zemheri,
gökyüzüne mısra mısra aşkın çizili,
her mısrada sen gizli,
her gizlimde binlerce bulut boğdu beni...

uyut şimdi beni uyutabilirsen,
ağaçların serenatıyla geceye,
kuş tüyü ninnilerle,
hayal yamalı masallarla,
yağmurun sesinden bir türküyle..

her yağmur, özleminden doğurur ebruli bir mevsimi,
ve özlemin ıslattığı naif her bedenin;
düşer oldu kalbine mevsimin en karanlık gölgesi...