Gözlerini düşürdüm iklimlerime
Mevsimlerine râm olan kuşlar sevindi
Ucu yanık gözyaşım
Yanaklarını okşadı acılarımın
Ve saçlarını içine çekti rüzgar
Ayalarımdan başladı kangren

Kestim sol yanımı aşk! aktı parmaklarımdan
Kondu ab-ı hayat kalbime
Sus oldu akıp giden sel
Seyrettim sele kapılıp giden sürgünü
İçime haykırış olan rüyanın seyrine dalarken

Tırnak uçlarımdan başladı vaveyla
Gözbebeklerimi yaraladı bakışların
Ve Süzülürken kirpiklerinden hazan mevsimi
Afitab erittim gönül mazgallarında payıma düşen

O mazgallar ki içinden geçen uğultun çarpar bana
İçinde yaşar sevdamın büyüsü
Kapatırım gözlerimi süzülürken içinde
Dilimden akar yüreğin çırası
Gül olur kondururum baharının dişlerine
Kırmızılar üşür geceyi yontarken ah-u zâr

Hasretin açar mevsimsiz araladığın dudaklarından
Hazanda ölümü çağrıştırır AŞK !
Ellerim kavuşmaz olur ellerine
Bakışlarım titrer zamanlı zamansız
Biz yine pervasızca konarız bir öykünün ab-ı hayat penceresine

Sererim varlığını gözün önüne
Gecenin şerbeti kirpiklerinde uyur
Tan vakti yanaklarında açar mevsim
Nemlenirim yüreğe düşen her çiğ tanesinde
Buğusuyla çiçeklenir içimde bakışların
Kanamalı sevdalar büyütürüm sana içimde


Efkar kokan hecelerini işlerim içime ilmek ilmek
Acıyı ezber yaparım göğsüme ah-u figân ederek
Adını sarıya yazarım sonbahar deminde
Özleminden öbek öbek çiçekler açtırırım


//Sararmış çerçevede bir kadın dolanır yalnızlığında//

Yokluğunun başharfinden şiirler yazarım sana
Köpüklerinde seyirtirim sözcüklerinin
Düğümlenmiş dudaklarının ağrısında titrerim
Avuçlarıma hasretini koklatıp
Zemheride yol bulurum yıldızsız zamanlarda

Fırtınaları aralarım peşin sıra giden bulutlardan
Ay yapraklarını kopartırken geceden
Dudaklarımdan türküler çalınır kulaklarına
Seni toplarım içimde her kuytu köşeden
Bir ben tutarım aklımda
Düştüğüm toprağın tüm renklerini
Cennet sanılan gizli bahçelerden
Ve bir resim çizerim her mısramda
Her biri sana benzeyen

Aşk kök salarken üşümüş yalnızlığımızda
Ruhumuzdan vurulur yok oluruz bilinmezliğimizde

Yankım sensizlik duvarını parçalasa da
Yüreğim de korun keskin ağzı
Hasat olup düşlerimi biçerken
Çiçekler açtıracağım güz sevdama yeniden
Çıkıp geleceğim dondurduğum zamandan
Ve gözlerimdeki miş’li geçmişten tanıyacaksın beni
Bırakacaksın kendini yosun bağlamış tenimden
Dipleri uçurum gözlerinin kafesinden
Uçuracaksın bağı çözülmüş yüreğimi
Kaya diplerinde açan gökyüzü mahkumları gibi
Hasret kalacaksınbu öksüz sevda da
Yüreğini düşürüp enginlerime
Gözyaşlarınla içimde kalacaksın

Kavuşurken gözkapakların mavi ve asi körfezin kucağında
Ellerinden okunacak gece ayazı
Sen beni hep hatıran da anacaksın
Yerle göğün birleştiği o yerde
Yıkık bir yağmur damlası gibi rüzgara râm olacak gözyaşın
Yittiğin ufkumda gözlerinle el-ve-da-ya sanık olacaksın

...


E.Nil US-Hamza OKUMUŞ