im/lâsız bir günden kalma vir/gülüm

bir avuç ışık yıldızında kaybedilmiş zamana dair…

tenhalığıma taze sürgün papatya
irtifası yitik kayıplarımın
şarkımı söyleyecek yapraklar
mahur ayrılıkları resmetmeden
aydınlığa yemin düşecek çiçeklerim
yalnızlığa tövbeli
bir avuç ışığa tutkulu
yediveren aşklara çiçekleneceğim
ben benden firar
ben bana şiirli
satır sonlarında noktasız zamanlara kafiye düşeceğim


kırmızısı ısınıyor kanımın
saçlarımda geceden kalma ay ışığıyla
güneşi yakmaya geliyorum
sarı papatyalara sevgiyi fısıldayıp
yeniden denemeli pişmanlığa ermeden
tiryakiliğinde aşkla arınmalı tümceler
yüzünü hüzne sevdirmeden
öpmeli papatya dudağından
neyzenin ağrıyan sedasına dalmadan
gönül bağrında tarumar dağılmadan kederli ezgiler
güllere yağmur düşmeli
gözle kirpik arası
gül’ü şad eylemeli…

aylak mavi gözbebeğim
kokusu güle çalma
dilim ısırgan otu bugün
saçlarım rüzgardan saçma
imlâsız bir günden kalma vir-gülüm
avareyim yere değen dal hesabınca

yokluğun dokundu hiçliğime bugün
zaman firari bakışlarında eridi
dilim lâl oldu
yalnızlığımın ahuzarında

sessizliğine sığındım
bakışlarımı titreten teninin kuytularına
güfteler düşüyordu dileğim
ney suskunluğunda
göğe bıçak saplar gibi
üstüme süzülen şafaklara aldanıp
sana dökülüyor ümrüm
gül damlasının revnak gölgesi azabınca
sustu neyzenin
durulmadı ney
güle hicran yakışmaz
al teninden sök suskuyu
dökül lalezar diyarına


ve
zemheri boşaldı gece
ay ışığı inadına parlak
yüzüm öyle eski
sarışın mevsimler öyle
ayaklarım sokaklarına sitemli
eski bir şarkı dilimde
karıncalı
bulanık
ve sisli

Göksenin Kara-Hamza Okumuş
Bir Vaveyla Esnası


güzel şiirinizi kutlarım saygılar