Yağmurun aklı şaştı.
Berceste damlalarını görünce gözlerinin.
Niyetlendiğiyle kaldı zaman
Altüst etmeye yaşamı.
Hayret!
Nasıl da çınlamadı yürek,
Ve sızlamadı yürek zarı,
Böyle siyah bakışa..

Mevsim dalga dalga pembeleşirken gözbebeklerinde,
Yağmurdan kalelerini oynar evsiz barksız hayaller,
Sereserpe uzanmışken gökyüzüne,
Gamzelerinde bitiverir solmuş bir krizantem.
Ve karanlık selam durur
Gözlerinde başlayıp
Özleminde son bulan bu ince nakışa..

Bir kızıllık belirirse pencereden
Dur!
Sen diye atlayacağım aniden.
Yokuşlar biterse,
Senden devam edeceğim ölmeye.

Susturursa çığlıklarımı martılar
An gelir saçlarına vurur gölgem
Ve düşersem avuçlarına istemsiz
K/aldırma
Ben her mevsim düşerim bir sonsuzluğa
Bu mevsimki sonsuzluğum gözlerinmiş
Yokolma pahasına..

Bir gece derindi(Sana özenmiş besbelli)
Kalp sızılarını hiçe sayan bir kuş belirdi
Kanadını yüzüme çevirdi,
Bir kaç resim devirdi kızarmış g/özlerinden.

O an anladım;
’’Siyah olmayan herşey sensin!’’