10
Yorum
0
Beğeni
4,9
Puan
1428
Okunma
şiir illeti bulaşınca şair milletine
her biri dert söker gibi çeker heceleri göğsünden
yetişmiş bir nar olur rüzgârlı ağaçta
yeri dar gelir diline,
yâr yarmasını bilirse kanlı meyveyi
bir kelimeden bin söz dağılır ellerine.
bilir kalbinin huyunu şair,
düşünü bölse de düşman
bölüşür şarabın son yudumunu bir nefeste,
bir omzunda günahı
diğerinde sevabıyla
her dizede bir sırat köprüsü geçer
kendi verir cezasını.
iki gömleği vardır şairin,
biri sevdalık
biri yalnızlıktır,
ikisinin de yamalıdır sol tarafı,
hangisini giyinse yakışır
yeter ki temiz olsun yakası!
canı sıkılınca
vurur kendini yollara
bazen cehennem sapağından sapar
bazen dayanır cennet kapısına;
ama hep sırtında taşır çarmıhını.
hiç olacağını bilse bile
yine de piç etmez dilini,
bilir ki
gizlerse fikrini
kurnası kuru çeşmeye benzer,
işte o zaman yatar teneşire
çöker kalbi,
kimse zahmet etmesin
ne sitemi
ne de minneti olur şairin
kendi yıkar kendini!
ö.n
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
Cevap Yaz