Hep sevgiyi arayıp durduk bu güne kadar
Sevgi yürekte saklı, ama çok geç buldular...
Sevgilerle...

Bazen düşünüyorum, bu dünyanın kini niye?
Her yer nefret dolu, sevgi nerede?
Herkesin içinde bir yalnızlık, bir bezginlik
Daha yolun başında tüm ümitler tükenmiş
Herkes bir şeylere aç, kimsenin doyduğu yok
Tabaklar nefret dolu, sevgiden eser yok
Hesaplar öyle kabarık ki, kimse ödeyemiyor
Bunun ceremesini hep masumlar çekiyor
Bir tutam sevgi için, bin çiçek eziliyor...
Bütün renkler kirlenmiş, yıkasanda çıkmıyor
Bir tek siyah ve bayaz kimseye karışmıyor
Şöyle bir bak etrafa, siyahlar ne kadar çok
Siyahlar arasında, beyazları gören yok
Artık sevgisizlikten güneş bile kararmış
Her taraf sis içinde, bütün yollar kapanmış
Yürekler karaborsa da, kimse alamıyor
Gri caddelerde ruhsuz insanlar geziyor
Sabra mahal verilmiyor, herkes kahır içinde,
Herkes hissiz, gözler suskun ve çaresiz
Hey insanlık!!! Ayağa kalkın artık...
Sadece nefretle yaşanırmı sandınız?
Söyleyin sevgiyi nereye sakladınız?...