Bang-i rihlet gelmeden, çeşmim nehirler yıkmasın
Câna merhem girmeden, meşkim şehirler yakmasın

Bâr- i mihnet titresin, nefsim çerağlar yüklesin
Dil-sitân ol, cân-i şîrîn aşkla bağlar yüklesin

Tîr-i maksûd, şâh- i aşk bulmaksa, cânım durmasın
Câm- i nazmım, çağlasın meşkimle kânım durmasın

Menzilim bülbül çağırsın, neylerim yık gülleri
Hasretim bitsin, fenâ bulsun, közüm yık dilleri

Lâle- hadler bahçe yığsın, özde derman titresin
Nur nehirler çağlasın, közde umman titresin

Coşturup kur sen gönül, şeb-i âruz mevsimi
Yağmurum, yağ şevkle, güller donatsın cismimi

Câm- i leb, dolsun zikir zevkiyle birden, ey nefis
Nevbaharlar şevkle dönsün, közlenip yansın bu sis

Cevherim hiç solmasın, tenden ziyâlar düşmesin
Bülbülüm can yolmasın, zor günümde eyvah deşmesin

Pür hayal gönlümde bitsin, hasretin mahrûsesi
Bir dökülsün şevkle birden, güllerin nur bûsesi

Son nefes, son dem, kıvılcım yığmasın ey Pervâne
Ağlayıp dur, çağlayıp ten yak, dökülsün dürdâne

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )


Bang-i rihlet: ölüm sesi

Bâr- i mihnet: elem yükü

Dil-sitân: gönül alan

cân-i şîrîn: Tatlı can

Tîr-i maksûd: İstenilen şey

şâh- i aşk: aşk padişahı

Câm- i nazmım: nazım (şiir ) kadehi

Kân: maden ocağı ( ben burada ev anlamında kullandım )

Fenâ: Yok olma

Lâle- had: gül yanaklı

Câm- i leb: Dudak kadehi

Nevbahar: İlkbahar

Mahrûse: Büyük ülke

dürdâne : İnci tanesi