geçmişi lekeli
yüzü eski
maskeli olsa da
gecesi gündüzü ustalıkla saklıyor
beyaz tülün ardına kadınlığını

akşam doğarken
onuru tüketen eller
kızılında boğuyor alın terinin utancını

çekildikçe karanlık
gölgeleri düşüyor ihanetlerin

O yine
beyaz tülün ardında
...umarsızca

depremlerden bitkin

çiy saatlerin serinliğiyle
yorgun gamzelerde gülüşü diriliyor

her solukta kahpelik

çürümüş dehlizlerinde
tek dişi kalmış siluetin karartısı düşüyor
Aşiyan’da

okka ile divitin valsini kıskanıyor
dalgalara özenen martılar
çekiliyor ayak izleri
çalkalanıyor deniz
ölüm sarıyor
ya da kendini ecel sanıyor mavi

uzun bacaklarının altında
serili bedenler seyirci kalıyor
arzuların yalnızlıkla kol kola sefasına

kim geldiyse kapısına
tenine seren kadın

cinayetlere şahit gecelerin

peçesini takmış
matemde sürmeli gözleri

ak gerdanında dizili tarihin hazinesi
yedi taşlı taç takılı hazan saçlarında
her bir yanında
yorucu sevişmelerin morluğu / sanılır
oysa
her gelen bir parça koparır canından

hüzünlü bakışında
bulutlar kurşunlar toprağı
çiçekleri hep diken açar ellerinde
canı yanar
yine de gülümser

şehveti sürdüğü dudaklarına
yıldızlar düşer

yorucu bir tangonun finalinde
öpüşür akreple yelkovan

ne kadar ateşli olsa da
bastırır arzularını

uğruna kaç can döküldüyse
teslim olduysa kaç devlet
bakir rüyaların erkeği olsa da kabuslar
kanlı bastırılışıdır özgürlüğünün

ne boynundaki tasmanın izini belli eder
ne de ayağındaki prangaların tahrişini
uzun bacakları…

O’na uzaktan bakmak kadar
eteklerinde oynaşmak da güzel
a d ı n a İ s t a n b u l d e d i ğ i m k a d ı n ı m