Ey hayat yolunda ne çok yalnızım,
Kuşlar bile selamımı almaz oldular...
En güzel şehrinde düşlerim sürgün,
Şarkılar benide söylermi birgün...?

Günler ardına bakmadan gider unutur beni,
Saatler ömrüme en büyük düşman...
Saçımda kar tanesi,bedenim yorgun,
Kırılan dal rüzgarı affedermi birgün...?

İhtiyar ruhumda uyuyan umut,
Daha başlamadan,gelen sonları...
İçimin ormanındaki ayrık otları,
Bir bağban gelipte,derermi birgün...?

Esaretim yıllardır,prangalarım dostum,
Sanki cennette ateşe düştüm...
Anneme gözlerim yaş dolu sordum,
Genç yaşta ölen babam dönermi birgün...?

Kar yağar üstüme ayazdan sonra,
Yağmur yağar gözlerime rüzgardan sonra...
Dört mevsim yaşarım bir kaç vuslatta,
İklimler cismime uyarmı birgün...?

Ölmeden ölüme yürürüm lakin,
Ölümden korkarım hiç bilmesemde...
Zamanım doluyor istemesemde,
Azrail canıma kıyarmı birgün...?

Güvendiğim dağların karı erimez,
Yalancı dostlarım yalandan fazla...
Şu koca evrende fedakar ustasıyım,
İnandığım,kıymetimi bilirmi birgün...?

Ey hayat sende herşeyi gördüm,
Çok gezdim,çok bildim,ömrümü yazdım...
Ve en sonunda işte ölümü buldum...
Satırlar ENGİN diye ağlıyor sürgün,
Bu şiiri birileri okurmu birgün...?
Şarkılar benide söylermi birgün...?