Sevgili…bu çöle düştüğümden beri,
Kurumuş dudağımın sensin zemzemi.
Hangi rüyasın,Medine ‘mi,Mekke’mi…?
Kudüs’müsün yoksa,Şehr-i aşk sevdam…

Ben benden uzakta,senin elinde,
derde bile razıyım,sakla gönlünde,
bir kelam olsaydım,mahzun dilinde,
gözümden yanağıma süzülen damlam…

ömrümü zincire vursalar birgün,
kan kussam,kahrolsam,tutuşsam hergün,
bilsem ki dünyada bu en son gün,
dizinin kıyısında,uyusam kalsam…

miladım,avucunda yandığım günde,
nar-ında köz oldum,bir dokun ‘sön’ de,
cismini saklayan o uzak evde,
pencerenden yüzüne güneşle doğsam…

şair eller şimdi yare biçare,
yare yardan geldi,derman ne çare,
o nasıl kaş göz,o nasıl çehre,
yüzünü okşayan bir ayna olsam…

yetimdir,bir ömür seni bekledi,
gözümün nurusun,gitme sevgili,
gönlümün limanı,huzur iklimi,
senin gökyüzünde,kanatsız uçsam…

diyar diyar gezip bulsanda,
seninle doğdum bende,yirmi nisanda,
şimdi çok uzak bir yerde olsanda,
aslında bana hep en yakındasın,
herkesten gizli,gözyaşımdasın…