Sevgili…güneş doğuyor sensizliğin yamacında,
Bozkır ayazıyım semahında halsiz.
An geliyor vazgeçiyorum nemrut canımdan,
Şimdi karanlık dünyam,sözlerim dilsiz…

Sevgili…uçurum kenarından atlarcasına,
Bir anda ağına düştüm aşkının.
Göğsümün kafesini yırtarcasına,
Gölgesinde ağladım sevdiğimiz şarkının…

Sevgili…dudağım sızlıyor seni anarken,
Sensiz başlayan günlerde yarım.
Şiirini yazıyorum bak sen uyurken,
Terkedilmiş her ten de işte ben varım…

Sevgili…nasıl da yabancıyım kendime,
Yokluğunla soluyorum artık.
Yabancıyım tenini titreten tenime,
Gözüm kör,dilim suspus,heryer karanlık…

Sevgili…daha fazla dayanmaz bu can,
Canda resmettim seni,şiirde hüzün.
Kalemi kırılan ellerimde kan,
Güneş yitti bir kere,sonu yok güzün.

Sevgili…şimdi senden kalan her ne varsa,
Dilenciyim hatırlatan herşeye.
Feda etmem gereken,eğer bu yarım cansa,
Hazırım düşünmeden sana ölmeye…

Sevgili…bir yıl değil,bir güne razıyım,
Ne olur düş bile olsa sarılıp kokla.
Hünkar olup fermanı baştan yazayım,
Beni kalbinde değil,seni kalbimde sakla…

Sevgili…ENGİN halimi anlattım sana,
Sende başlayıp seninle biten.
Yokluğunda bu cennet ateştir bana,
Bir sır oldun,bir hikaye,sonu gelmeyen…


enginname...


yirmisekiz/haziran/ikibindokuz



’sevgili...dilim yabancı sana...’