gitti ellerimden,düştü yerlere
parçalandı camdan kalp
hiçbir şey kar etmez artık
ne yarin nefesi nede sabahın güneşi
eski bir şarkıda hatırlanır anılar
notalar arasında saklanmış
dokunulmamış duygular...

ateşin içinde erir cam
su gibi olur ama dokunamazsın
yakar canını, birinci dereceden yanıklar

cama şekil veren eller, ustadır
kalbi değiştiren, sevgilinin ta kendisi
hasret işler nakkaş gibi, camdan kalbin üzerine
yoğrulur hüznün verdiği neşe ile
bir eskicinin tozlu rafında
sahibine hasret bekler
günler gecelerin,saatler saniyelerin peşinde

biri yanaşır rafa
kocaman gözlerini dikiverir
tozlu rafda duran camdan kalbin kendisine

gitti ömür, bitti bir sevdanın peşinde
kayboldu duygular nakkaşın ellerinde
eriyip çözüldü, parçalandı benliğim
eski şarkıların çağrıştırdığı şehirler
birer anı olarak kaldı geçmişte
son demlerinde gecenin
ölüm döşeğinde camdan kalbim...