Fark ediyor musun ayrılığı(mızı)
“Demiştim” demedim ama deseydim bir defa…

Geliyorum yoksun,
Gidiyorum yine yoksun…
Çünkü bilmiyorsun ki
Ben seni en çok sensizken topluyorum…
(ve öpüyorum gamzenden…)

Sen öylesine çırpınsaydın da,
Ben ellerimi açıp binlerce kırlangıçtan
Seni yağmur mevsiminin 23’üne bıraksaydım…
Ve içimde tekrar doğsaydın/ doğsaydım!
(sadece ikimize kalsaydı nisan…)

Hadi sana kaderimin sırrını vereyim:
Dokun, nefesini taşı yalnızlığında da,
Yani demem şudur cennet nimetim;
“beden sevmez hiçbir şeyi, ruh sevmezse…”

Ben geliyorum bu sefer, daha önce görülmemiş bir halde
Hiçbir şey konuşmadan, sırtlayarak hüznümün gözyaşını
“Yolundaki laleleri gözyaşlarımla büyüteceğim!” diyerek,
Söz verdim kendime/ bırakmayacağım seni unutmalara…

Kayaları kazıyıp, güneyden akacağım kalbine…
Ve unutmadan şimdiden masana bir tabak daha koy!

Dedim ya en sevdiğim!
Senden ve benden geriye tek kalan bu aşk… Kaybetmeyelim!
(içimde hep senin kalmanı umarak: seni, sadece seni seviyorum…)