Yetemedim sana,

Balkonumdaki paslı demir gibisin
Her gece aynı dirseğimin yaslandığı
Ama gitgide çürümeye mahkûm olan
Paslı bir demirsin, geceme vuran…

Ne yapsam yetemedim sana,

Küçüktü dünyam, haliyle düşlerimde
Ne zaman yıldızlara baksam oradaydılar
Yalanım yok, ne zaman yüreğime yaslandıysam
Sadece sen olurdun bir çift gamzenle…

Ama yine de yetmedim sana,

Şimdi uzaklardasın, bilinmez rüyalarda
Resmi çalınmış bir ressam gibiyim gazetelerde
Daha çok satsın diye tuvallerım
Açık arttırmalara kalmış o güzel gamzelerin

Bak yine de yetmedim sana,

Gitmeden sormak istedim, kalmasın içimde
Bilirsin ne söylesem biraz haklıyım işte

Ama merak ettim yine de/ ayrıldık ya biz
Şimdi cenazemizde sorarsa aşk efendi
“nasıl kıydın bu adama”
İyi mi dersin kötü mü/ yoksa haberin yok muydu?
Oysa aniden ilk sen demiştin “seviyorum seni”

Bil istedim,
Ben, sana yetemedim de…

EMRE ONBEY(sizden biri/belki sen)