birdenbire değişmişti boğazın yüzü
akıntısı kendine çoğalan çığlık
ışık bakışlı bir zemheriyi öper gibi süzüldü
kanatlarından yalnızlığın
algılanması güç binlerce görüntü içinden
kaybolmamak için var oluşunda
sözle düştüm
saf korkudan damıtılmış bir gerçeğin peşine

aşk
bir acının fotoğrafını çeken gözlerime bakıyor
kendini gösterdiği her karede

buharlaşmaya zorunlu
yağmur olmuş ruhunda
ten kokularını sildiğin özlemler göç ediyor terinden
köşe başında belleksiz bir zamanın
sakıncalı bakışlarıyla
mutlak kanayan
geç verilmiş bir hayatta
kentin sabahını okşayan ihanetine aldırmadan

aşk
bir ihanetin fotoğrafını çeken gözlerime bakıyor
kendini gösterdiği her karede

tek görümlük huzursuz bir erteleme terlerken
düşlerinde yağ yeşili kandilin ışığında
ağzının sıcağından cehenneme yol giderdi
iyi niyet taşları ile döşenmiş
dudaklarında ateşlenen uçuğun aleviyle
kim isterdi ki cenneti yer yüzünde
yâr yüzünde
kendi kalbimde olduğumdan daha fazla değilken

aşk
bir ayrılığın fotoğrafını çeken gözlerime bakıyor
kendini gösterdiği her karede

şimdi soluk turkuazın
yitik bir ismin öyküsünün ilk hecesi
yeisin ortasında can çekişen benliğin
küle gömülen ilk acısında
yanlış adreslerin kaldırımları ile kesişiyor
göz kesiyor kendini
kör bıçakla tam beyazından
belki bunun içindir yeniden görme isteği

aşk
bir ismin fotoğrafını çeken gözlerime bakıyor
kendini göstermediği tek bir karede

kalbimde…