Sevgili kardeşim; iki gözüm;
Unutmaki, unutmak iki büyüklüğe yazgılıdır... Birinde, olanca kötülük işler de can evinin en ücralarına ve sen unutursun, diğerinde ise yaptığın iyilikler yıldızları el ele tutuşturup da ulaştırır adamlığı kötüler yurdunun en ücralarına; ve sen yine unutursun... Bu iki şey haricinde unutmak lügate dair değildir...
Sevgi ve unutmak; olası mıdır? Sen deki ona "yansın canın cehennemden ısmarlı ateşlerde ama sen yine de gülümse..." bak bu olur işte... Bunun adı ise değil unutmak, hatırasının sancılarında haykırışlara ve hıçkırıklara garkolmaktır... İşte o var ya, o; isyanların en güzelidir... Sevgisini haykırmak asi ve de asil bir direniş koyabilme meziyetidir... Aslında sen beni boşuna konuşturuyorsun iki gözüm; bak şurda ne demişsin sen;
…Ve bilirsin , ömür dediğin andır.
Bu sevda hatıralarda kalandır.
Düşün ki unutmak da var ama,
Her unutmak, gönlümüze ziyandır! .............. Söz söyleyelim mi ki artık bunun üstüne? Sadece son söz şu ola ki; sevgi dediğin şey karşılığı olmayan tek şeydir... Sadece sen seveceksin... Çünkü seviyor olabilmenin verdiği yüceliğin hazzını yaşayacak olan da yine sen olacaksın... Sadece sevebilenin yaşayabildiği bir hayattır sevgi... Sevemeyen ise sadece yer, içer ve ölür; Hayy değildir onun yüreğinin muhatabı... İşte unutmanın ya da unutmamanın hesabını o kişi yapmalıdır, seven değil... Maşuğunun vuslatına erme yoluda olanca gönlünü viran edemezsen eğer, o gülşen içerisindeki hiç solmayacak olan tomurcuğun yüreğine değemezsin...
Bütün umutlarını gökler kucaklasın, güneş tutsun ellerini...
Şiirini çok beğendim.
Sevgilerimle kal...