Son kurşunu da sıktığında yüreğime,
Gözlerimin içine bak, yine de gülümse.
Eğer duruyorsa hala gözlerimde gülüşlerim
Bil ki öldüğüme üzülmedim.
Ölen, bedenimdir o anda, yaşıyordur hala düşlerim.

Üzülme ve umursama hiçbir şeyi.
İnan şiirime ve inan bana
Sen değilsin sen olamazsın beni öldüren.
Zaten ölmeyecek miyiz nasılsa,
Ha bu gün, ha yarın, ha yarından sonra?

Uzat o narin ellerini yavaşça,
Al iç cebimdeki bitiremediğim o son şiirimi.
Oku, şehrin orta yerinde…
Kulakları sağır, yürekleri talan edercesine
Oku bağıra bağıra ve sakın korkma.
Dilin yüreğim olsun o anda, lakin ağlama.
Ben, ben seni çok sevdim unutma,
Son kurşunu sıkan sen olsan da
Ne sana kızgınım,
Ne de ilk kurşunu sıkana.
Ben onu da sevmiştim aslında…

İnan bana, okurken yürekler dinleyecek,
Bitiremediğim son şiirimi ve seni.
Yürekler eşlik edecek mısralara.
Bedenim öldü ya, şiirim değerli olacaktır.
İlla ki bir dost şair çıkacak,
Tamamlayacaktır şiirimi nasılsa
Ben tamamlamamış mıydım?
Bitmeyen bir şiiri, doğumumla!
Eğer tamamlanmazsa şiirim,
Düşlerim de ölmüştür, unutma.
Dedim ya “ ölen bedenimdir, düşlerim yaşıyordur hala”.

Biliyorum.
Bir gün ülkemin doğusundan doğacak beklediğim o güneş
Ve düştüğünde kabrimin üstüne ışıkları
Bir papatya açacak, yüzü kıbleye doğru.
İlk ezan sesinde secdeye eğecek boynunu…
Ve nice papatyalar izleyecek onu,
Haykıracaklar özgürlüklerini, şair gibi, şiir gibi.

Güneşin doğmasını engelleyemedikleri gibi,
Engelleyemeyecekler şairlerin düşlerini.
Ağlasa bile şairler, saklı tutacaklar umuda dair gülüşlerini.

Şairler ki, kor ateşleri maşasız tutar da.
Yanar elleri, yanar yürekleri
Yandıkça güzelleşir imgeleri
Yandıkça güzelleşir sevgiye dair hayalleri.
Naçiz bedenleri toprak olsa da,
İlelebet yaşar düşleri.
Bir şair ölür, bin şair doğar da
Tamamlanır şiirler ve papatyalar süsler gülüşleri…

İhsan TURHAN