Aşkın bâdesini içip, güllere yaslanırken
Hakikatin özüyle, dilleri süslenirken

Bir muradın ateşi, sarmıştı etrafını
Tamamladı içinde, zikrinin tavafını

Çölleri yoldaşıydı, sancılarıysa dostu
Yalınlaşan bedene, giymişti altın postu

Çağladı dilleriyle, vaktine bakmaksızın
Ses veriyordu dili, dilleri yıkmaksızın

Bîçârenin ruhunda, kanatlar çırpıyorken
Zamanlar akrebiyle, yüzüne çarpıyorken

Tutulmuştu çileye, derin inleyişlerle
Seyretmişti âlemi, sessiz dinleyişlerle

Çözüldü bilinmezler, çığlığın ökçesinde
Yaşıyordu muradı, gönlünün nağmesinde

Kordan yüklü gecede, neyler sızıp akarken
Günlerin sancısını, birer birer yıkarken

Biriken hülyalardan, nur doğmuştu geceye
Bir tutam sihir geldi, dilindeki heceye

Kırmıştı öfkesini, içindeki cevherle
Akmıştı yollarına, başkalaşan hislerle

O cevher ki insanı, ışıklara götürür
Işıklardan ruhlara, ödülleri getirir

O cevher ki nur gibi, damlaları yağdırır
Erken solan fidana, güneşleri doğdurur

O cevher ki gizli fanuslarda kalmasın
Aşk tüten yüreklerde, Yunuslar hiç solmasın

Ömrün eteklerine, geniş hülyalar açsın
Yüreklerin cevheri, etrafa nurlar saçsın