İşaret verdi yâr
Diledi ve ol dedi
Açıldı kapı
Açıldı zaman
Sayısız rengiyle
O yâkut taşı
O binlerce heyecan
Ruhumun derin sularında
Beni bekliyor şimdi

Ezel bahçesinde
Onca kuş âvâzı
Onca çiçeğin rengiyle
Başladı sevinci meleklerin
Uykudaydınız
Güneş doğdu
Kabul oldu tövbeniz
Haydi cânlar
Uyanın
Uyanın

İpi koptu dünyanın
Kırıldı kafes yırtıldı perde
Suretimiz aynı
Sarı bir rüya biterken karanlıkta
Güneşi yağmur karşıladı
Geceyi uğurlarken
Dağlar arkasına

Encâmını hayra yor gönlüm
Dokuduğun ömür kumaşı
Renk renk desen desen
Bir âh’la yandı işte
Yandı kül oldu
Hani nakış
Hani nakkaş

İşte bozuldu çılgın büyü
Paslı dudaklarıyla
Sana ölüm sunan acûze
Seni tüketen dünya kuyularında
Işıdı yüreğin şimdi
Işıdı yollar

Ya hay
Ya semûd olanla

Ey bedenimin yorgun kartalı
Kırıldı kafes
İşte semâ
İşte cân
Kendine bak
Bil kendini
Buğusu silindi aynanın

Göğün kandillerini yandı
Başladı
Âyin-i şerîfi semânın
Raks ederek hamd diliyle
Sana bakarak
Kabul ederek seni
Hamd olsun hamd olsun


MUSTAFA ÖZÇELİK