üfler neyini ıtri
bir nefes kadar uzağımda ölüm
kuşlar sabah zikirlerinde pervane
sela verilir birazdan imamın nefesiyle
kaçıncı bu ölüm kararmış kalbim için
gariban nefsim için yaktım kendimi
dünya malının uğrunda

neyin nefesi değer kulağıma
bir başka olur gökkuşağındaki mavi
geceyi anımsatır bana
güneşin sabah ki tan hali
hatırlarım geriye döner zaman
beş yaşındaki çocuk için ne önemli olur
bilinmez derdime, bilinen bir derman

ararım köşeleri dönülür mi diye
çok çabuk geçti, zaman denilen suskun neşe
bir tövbe etmeli geç olmadan
nefsim alıkoydu ölüm beni yakalarken
düşündüm defterim nasıl yazılıdır, bilmem
sessizleşti etraf, sakinleşti bedenim
elleriyle çekti ruhumu, içimi acıtmadan

ey ney üflerdim seni, sabah, akşam
öğlen ve ikindi zikirlerinde
çabuk gelirdi vakt-i kerahat sayende
bilmedim kandırdım kendimi
kaptırdım suskun neşeye, gidiyorum
omuzlar üstünde, ney’im söyle
ben olmazsam kim üfler, hüznü hasretle