33
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2713
Okunma

(Ben O’nun adını Kardelen koydum)
Yaz mevsimi uzakta ilkbaharı bilmezsin
Sen kışın kar altında yatıyorsun kardelen
Yolların hep tuzakta gel desemde gelmezsin
Sen hamaset katında atıyorsun kardelen
Kalemim ıslanıyor yağmur altında duygum
Sensizlik kulvarında yüzmekte kaldı kaygım
Bir damla yüreğine berdevam olsun saygım
Sen de mukadderata çatıyorsun kardelen
Zühre yıldızı gibi gecemde parlıyorsun
Bakışınla eflakı yırtmaya zorluyorsun
Bir tek tatlı sözünle kanımı harlıyorsun
Sen ki varlığıma can katıyorsun kardelen
Kokuna imrenirken akgül-çiğdem-sardunya
Gıpta edip yerinir camgüzeli-begonya
Gelin gibi nazlanır kızılyaprak-gardenya
Sen de ütopyalarda yitiyorsun kardelen
Lisanından dökülür tecelliye isyanın
Semâya el açtırır çarpıyorken sol yanın
Deli deli akarken damarındaki kanın
Sen habis hissiyatla bitiyorsun kardelen
Kadermi kötü bilmem insanlıkmı vefasız
Geçecekmi bu ömür bir gün zevk-ü sefasız
Bağlanmışım sana ben inan kalbim pervasız
Sen her dem gözlerimde tütüyorsun kardelen
Zeki BEKAR
Hamaset: Kalp
Berdevam: Sonsuz, devamlı
Eflak: Gökyüzü
Ütopya: Hayal
Habis hissiyat: Karanlık duygu
Pervasız: Korkusuz, cesaretli