Bizim karlı dağlarda, umutlar erken açar
Güneş türküsü söyler, kara yağız çocuklar
Yangından gözleriyle, etrafa ışık saçar
Güneş türküsü söyler, kara yağız çocuklar

Çilelerle her zaman, edip dururlar temas
Giyerler mevsim mevsim, kızıl yüklenmiş libas
Olurlar yüreğimde, hepsi de birer elmas
Güneş türküsü söyler, kara yağız çocuklar

Onları gördüğümde, içime yıldız sızar
İştahlanan dillerim, karanlıkları bozar
Destan yüklü kalemim, durmadan huzur yazar
Güneş türküsü söyler, kara yağız çocuklar

Yozgat’ın bağlarına, konarlar çiçek gibi
Günlerim olur o an, altından yürek gibi
Cevher akar gözümden, tıpkı bir bebek gibi
Güneş türküsü söyler, kara yağız çocuklar


NOT: Değerli Gönül Dostlarım,
1986-1989 yılları arasında Yozgat’ın Kadışehri ilçesinde öğretmenlik görevini yaptığım zamanlarda, kar ve çamur demeden sırf okuma aşkı uğruna civar köylerden gelen çocukların yüzleri bugünlerde gözlerimin önüne geldi. Bir an geçmişin sis perdeleri açıldı ve o anki duygularımı tekrar gözden geçirdim ve yukarıdaki şiirimi kaleme aldım.
İstedim ki bu duygularımı sizlerle paylaşayım ve o an çetin kış şartlarıyla boğuşup da öğrenme açlığını gidermeye çalışan çocuklarımı anlatayım.
Sizlere,bu şiirimi göz nuru dökerek okuduğunuz için teşekkürlerimi iletir,hepinize can-ı gönülden selamlarımı sunarım.
Ömer Öner ( pervane )