İ

Eflatun

Beşeri bir kuytuluğun ortasındayım
Acısı yakmıyor yakılacak yerlerimi
Belli ki bağımlılık yapmakta yarınsızlığım
Üzerine kimseye toz kondurmadığım
Neydi kulaklarımda çınlayan
Ki gitmeye tenezzül etmedim yalnızsızlığa
Mücrim bir kelimenin ortasına yazarken
Ne yazacağımı bilmediklerimi
Anladım yalın sevdaya düşerken anlayamadıklarımı

İİ

Mavi

Yağmur sonrası başlayan buğulanmalardayım
Yüreğimin penceresinde ismini kazıya dururken
Bir çıban acısı tüketti “senli” kelimelerimi
Gittikçe... Ya da gitmeye çalıştıkça
Kapıldım sevdanın yalnızlık kapanına
Anladım yarınsızlığımın nedenlerini
Rastlarken sonu başına uymayan
Bir filmin karelerine
Teferruatlı değilmiş yaşamlarım
Ayrıntısız biçimde koşarken anladım
Sadakatsizliğin soysuz yaşamlarına

İİİ

Turuncu

Kurumları düştükçe saçlarıma yanan sevdamın
Bir despot düşünceye dalar düşüncelerim
Bir kış kelebeğinin gülümsemesini dilerim
O an ağlayan ölü kelebeğin penceresinde
Ne zamansızdı yaşadıklarım ne zamanlı
Tırnak aralarıma dolan sensizlikti bence
Son günlerde çınlıyorsa kulaklarında ezgim
Aldanma yokum buralarda
Yaza yatmış bir engereğin
Gözyaşlarını dökmekteyim kayalıklarda




Selçuk ERKİ