Kar yağıyor
Bildiğim kar değil ama kar yağıyor
Bakma güneşin fezayı kavurmasına
Ellerim cebimde dolanıyorum
Koynumda ki kanyağı çoktan yarılamışım
Donuyorum
Buz kesti bedenim
Nefesim buhar kaçırıyor
Anlıyorum ki kar yağıyor
Bildiğim kar değil ama kar yağıyor biliyorum

Otobüs duraklarını yuvalamışlar
Cıvıl, cıvıl suratsız insanlar
Somurtmalarını istiyorum bakıyorlar
Gülmek size onun kadar yakışmıyor diyorum
Hırpalıyorlar
Geriliyorum nefesim daralıyor
Koynumda ki hazinemin yarısını daha yarılıyorum
Üşüyorum
Donuyor uzvum
Anlıyorum kar yağıyor
Bildiğim kar değil ama kar yağıyor biliyorum

Gözümü açıyorum dar ve boğuk bir oda da
Tanımıyorum gözümü açan ikizleri
Ayaklanıp şahlanıyorum
Şahlandığım anda savrulup düşüyorum
Çapımda dolaşan bir kelebeğin gözyaşı
Yıkıyor paslanmış saçlarımı
Boğulacağımı hissediyorum
İçimde bir şeyler kıpırdıyor
Üşümediğimi hissediyorum
Aksine yanıyorum
Yanıyorum da kime yanıyorum bilmiyorum

Sisin ortasında beliren bir ışık huzmesi
Yumuşayan eklemlerin derisi
Siliyor gözlerimin önünde ki perdeyi
Geç de olsa tanıyorum
Hafaza meleklerinin istifa etmiş yüzlerini
Ve tekrar üşüyorum ensemde hissedince
Azrail’in soğuk nefesini
Uyanıyorum
Üşüyorum
Islak kedi gibi titriyorum
Anlıyorum kar yağıyor
Bildiğim kar değil ama kar yağıyor biliyorum


Selçuk ERKİ