CAM KIRIĞI GÖZLERİM

Cam kırığı gözlerimde
Bir kelebektin üç günlük ömrümde

Kirpiklerinde gizlenen sözlerde gördüm
Ruhumun yaralı sığırcık misali süzülüşünü

Yaşanan acılarla taşlaşıyorken kalbim
Gözlerinde bekledim bir ömrün ölüşünü

Başımı göğsüne yasladığında duyacaksın
Dağlarda kardelenlerin sonsuz gülüşünü

Derinlerden geliyordu yorgun bir uğultu
İsyandaydı ölüler Hades’e
Geçilmez barikatlardan yol buldu sular
Kanadı gözyaşlarıyla varoluşun pınarı
Ömrün sızlayarak göreceksin
Yalnızlığın derin yamaçlarından kopan
Kankızılı çığın gönlüne düşüşünü

Karanlık bir nehirdi gece yarısı
Gece, şehrin sokaklarından akan katran karası

Cam kırığı gözlerimle gördüm
Kırık dökük bir sandalın
Çağlayarak akan hırçın dalganın
İçinde bir çift siyah gözdün

Karanlığın nehrinde
Hırçın dalgalar arasında
Bir ine bir çıka kayboldun

Gece yarısı yürüdük bu şehrin yollarında
İki yabancı insan gibi yalnızlığın kollarında
Dokunsam yanacaktı tenin bir kibrit çakımı mesafeden

Bakışınla donuklaştı iklimin gelgitleri
Düşsel bir boşlukta yaşadık çekgitleri
Anlamını arayan dizelerin içinde bir uğultu oldun.

Ağıtlarla anılan izbe yalnızlık dehlizinde
Sözlerim çarptı duvardan vurdu yüzüme

Düşlere sarıldım, yağmur yağarken,
Unuttum yüzünü, kaldı hatıran ay doğarken


Coşkun Mutlu / Hüznünşairi
[email protected]