içinde hüzün geçmeyen şarkılar tükenmeye
ve meyve vermeyen ağaçlar kesilmeye mahkum
diyorum bende..ve yazgıdan çıkıp alnımızdaki kırışıklarda yerini alan her acı yeniden kazıyarak kendini gözlerimizin geride kalan bakışlarına hüznünü açılıp kapanan sancılı sayfalar gibi tekrar eder.

Ve ikinci bölümde umut diyorsunuz..hep baharda mıdır umut.karanlık hep gecenin koynundan mı bulaşır.belki de öyledir.kişin iç dünyası ve yaşama bakışı duruşuyla alakalı olsa gerek

çok sıcak betimlemelerle başlayarak bu güzelliği sonuna kadar devam ettirmiş şiir.kullanılan şiirsel dil ve bütünlükten kopmadan finale kadar vermek istenen mesaj,kelimelere yüklenen vurgu insanın zihninde bir ezber yaratıyor.bahsi geçen tükenmeye mahkum şarkılardan uzak bir çalışma..hani hangi durakta konaklasanız bir çay kıvamında dinlenmek için uğrak yeriniz olabilir.diye düşünüyorum

sadece bir bölüme takıldım.eminim şairin yazma sebebinde önemli etkendir.ama ben gereksiz ve fazla bulduğumu söylemeliyim..

‘’bahar geldiğinde unutma
ki az kaldı
kadife çiçeği balkona taşısın bir ara sözleri
belki bulaşır dile
yahut yüreğe
yumuşacık sevgi…’’

Şiir kendini fazlasıyla ifade etmişken..bu satırları fazla buldum.. bu şiiri buradan alıp yaz ortasında okumaya çalışsan bahar yakın olmayacak.biraz daha geniş zaman yaymalı diye düşündüm şahsi fikrim..

Bir paragrafta final için söylemeliyim.bence en güzel ve anlamlı yeri .hayatı dolu dolu yaşamak için biraz daha ince perdeden bakabilmeli.iki kez gelinmiyor..
Ayrıca resim ve kullanılan tema ile güzel bütünlük sağlanmış
Kutlarım..
Saygımla…