16
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2605
Okunma

Lazhar’ın "Kimsesiz Ölüm" şiirini okuyunca çarpıldım resmen.. Eğer bu şiiri Kürtçe’ye çevirmezsem içimde hep bir ukde olarak kalacağını duyumsadım. Sağolsun kendisi her konuda bana yardımcı oldu.. Ve çevirdiğim bu şiiri ona atfettim..
Mirîna Bêkes
Paşé stasyoneki
Berdim qelebalix tenahîya xwe
Kulmi roji
Ajotinim rû xwe ewra
Sivik bûm perçek min jê biqete
Paşé stasyoneki
Xewné xwe berdim desté te
Bişirîn xwe
Du çavi wi qeti yek bedeneki
Mina pisînga ka Wan’é
Paşé stasyoneki
Desti xwe berdidim desti te
Ramana xwe, helbesteni xwe, dilé xwe
Didme te binefş xwe binevşî
Yek ji jiyîn xwe ne hatin kiriné
Wé na baş nihêre
Paşé stasyoneki
Zehf bé dijwarim
Min pêçe bi bihêz milé xwe
Maç ke lévi min cara talî
Mirîna ka bêkes
Ewa ez tek jiyîn dikim
Paşé stasyoneki
Lîstik kuta dibe
Perde hatin girtiné
Li nihêre mist dike bedana min
Serma mirîné bideng
Herke tu dema haté?
Seri te keti ber tengi
Te berîya dê xwe kir
Çevé xwe bigre u hes bike
Ez li virim zaroka min
Nézîk te me mina stasyoneké
(BERF)
KİMSESİZ ÖLÜM
Bir istasyon sonra…
Kalabalık yalnızlığımı bırakacağım
güneşin avuçlarına
bulutlara süreceğim yüzümü
içimden bir parça kopunca hafifleyeceğim
Bir istasyon sonra…
Düşlerimi bırakacağım avuçlarına
gülümsemelerimi...
iki gözü ayrı tek bedende
van kedisi gibi
Bir istasyon sonra…
Ellerimi bırakıyorum ellerinde
düşüncelerimi,şiirlerimi,yüreğimi
mor menekşelerimi bırakıyorum sana
birde yaşanmamışlıklarımı
onlara iyi bak emi
Bir istasyon sonra…
Çok güçsüzüm
beni sarıp sarmalayacak güçlü kollarıyla
dudaklarımdan öpecek son defa
tek başına yaşadığım
kimsesiz bir ölüm
Bir istasyon sonra…
Oyun bitiyor
perdeler kapanıyor
ölümün soğuk sessizliği
bak tenimi okşuyor
Gelirsen eğer?
başın dara düştüğünde
anneni özlediğinde
gözlerini kapat ve hisset
ben buradayım yavrum
BİR İSTASYON YAKININDA
BERF