ARAF’TA BİR YERDEYİM

Gönlüm hazan ikliminde, yaprağını dökerken
Ne esrar nede düşteyim, Araf’ta bir yerdeyim.
Son güzümü yaşamadan, ayrılıklar çökerken
Ne bahar nede kıştayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Fırtınalara dayanan, yüreğimi yel söker
Sensizliğin kor alevi, gönlüme durmaz çöker
Gecelerin yalnızlığı, ömrüme hüzün eker
Ne efkâr nede zardayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Sessizliklere gömülüp, savrulurum uzağa
Yalnızlıklara sarılıp, düşmem artık tuzağa
Sonbaharında ömrümün, durmam vursan kızağa
Ne inkâr nede hoştayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Yüreğimden kanlı yaşlar, sana çağlayıp akar
Bilesin bitmez çilemi, ömrüm yollara bakar
Hayalin gözümde kalıp, hasret kalbimi yakar
Ne ezhar nede boştayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Yüreğim derince sızlar, yaralarımı dağlar
Aşkın sonsuz hicranında, kalbim kabarıp çağlar
Sensiz yarınlara koşup, hasretle gönlüm ağlar
Ne pınar nede yaştayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Küllenen şu sevdamızın, engelli yolundayım
Viran olmuş hayatımın, yıkılmış tolundayım
Fecirde dolar gözlerim, hasretin kolundayım
Ne bahar nede kıştayım, Araf’ta bir yerdeyim.

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi
[email protected]