Sağanakları dökülüyor ikiz kara mercanlarımın
Amansız
Yine beklemedi takvimdeki yerini
Besledi çatlağını dudağımın
Zamansız…

Ne gelişine sevinmeye fırsatım oldu
Ne de gidişine yas tutmaya
Dizelerde sensizliğin ayak izleri
Ve bencilce besleniyor duygular
Yüreğime çöken gölgenin toprağından…
Kader yosunlu, dikiş tutmuyor
Yalnızlık yolunda ilerleyen adımlar…
Yoksul da benim, garip de
Adım yok benim
Sen ne dersen de…

Hani bugün öyle bir gün ki
Ne yıllardan bir yıl ne de
Günlerden bir gün benim için
Keşfedilmemiş boşluklarda sallanan
Ruhum, benliğim…
Çok az şeyle derinlikleri anlatmak sana
Yegâne dileğim ve beni anlamanı beklemek
Geri dönsen de kapadı kapılarını yürek
Umut kapısıni, ardından
Taşınalı çok oldu bu aşk denen
Karmaşalı sokaktan…

Şimdi sadece başlık bekleyen bir hikâye bizimkisi
Ben kölendim sen de padişahtın; düşün ki
Gönlünün sarayında bir köle, acınası ben
Aşk zulmünde bilmem kaç zaman sana boyun eğen
En güzel hazinendi gözlerin,
Paha biçilmez, yeşil zümrüttün sen…
Güçlüydün, yağız, mert; keskindi bakışların
Fethedilmeye hazır olan bir İstanbul’dum ben,
Sense koskoca bir fatihtin
Tüm cephanenle beni yürek surlarımın en zayıf yerinden
Tüm benliğimle sana, destansı bir aşka yenik düşüren…
Hâkimiyet ve teslimiyet; bir günde hepsi
Tarihe inat hiçbir kitap yazmadı bu zaferi ve

Bir zaman sonra;
Türküler sessiz çığlıklarda boğulacak
Hiçbir nesil bununla gurur duymayacak
Hatta kara mercanlarım her gün
Fethedip terk ettiğin bu toprakları
Zamansız ve amansız
Berekete boğacak…
Uğruna kaç kere yetim kaldı besleme duygular
Kaç mektup adressiz
Ve kaç senli şiir anonim
Hiç haberin olmayacak…
Bir gün karşılaşsa da gözlerimiz
Bir titreme sarsa da bedeni anla ki
O gün son yıkılışımız olacak,
Kaç saray inşa ettiysen topraklarıma
Bil ki ne İstanbul gibi bir ben kalacak
Ne de sen fatihim olacaksın
Adsız tarihin silik sayfalarında
Saklı kalacağız, nasipsiz…

Kaçıncı sultan bulacaksın kendine
Yine son sandığın
Ama ben şunu biliyorum ki
Fethettiğin yerlerde benim
Yağmurumla ıslanacaksın…