Son deminde gecenin
Ömür defterine bir çentik daha atarken...

Fırladı kalemim şiirin içine apansız
Bir çocuk kalbiyle anne sesi duymuş gibi...
Salındı dizeler şöyle baştan ayağa
Anlam şımardı tıpkı genç bir kız edasıyla...
Sim rengi hayaller döküldü
Gönlümün adsız ressamından...
Bir an kesti gözüm akrebi ve irkildi
Kalemim bal kabağı olmaktan...
Talimsiz düşünceler sıyırdı bir kez daha
Gecenin içtimasından...

Işığı düştü önüme ateş böceği liriğin
Coşturdu yüreği, ey kalem çalımını sevsinler, dedirtti...
Eğdirtti başımı gecenin sayfasına
Sicim sicim döktürdü karanlığın kaleminden...
Yürek astarından saçıldı alevler
Kılıf denk getiremedik geceye...
Ve tadını bıraktı damağımda
Doyuramadı dizeler...
Arkası yarınlar gibi
Bekletti...
Sevda gerek, bahar, renk gerek dedim
Döktü yürek utanmadan, sıkılmadan
Palyaço yüzünden pastel tonlu renklerini...
Sessiz kaldı adsız ressam...
Derken yok oldu, gönlümün yıkıntılarında kayboldu...
Bir nevi sır oldu gönlümün otağına...
Adres bile bırakmadan...
Şimdi kolaysa yılda bir kere
Sim renkli geceyi bekle
Bekle ki pusuda, ilham ekle
Cemali altın kaleme...