Şubat sessizliğinde, gözlerim ufuktayken
Mevsimlerin çığlığı, dağılmıştı yüzüme
Sallantıdaki hisler, duruldu birdenbire
Dilim umut topladı, karşımdaki güneşten
Eğildim dalgalara, yutuverdim deryayı
Kordonun fay hatları, değiştirdi özümü

Çaresizlik yakmadı, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüğüm hüzün

Şehrimin kanatları, yığmıştı beyazları
Menzillerim açıldı, umutla battı güneş
Avizeler raksetti, gecenin nur anında
Katar katar dizildi, huzurun taneleri
Çoğalmıştı aşk faslı, azaldı kör kuyular
İksir içen dillerim, coştukça hep coşmuştu

Çaresizlik yakmadı, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüğüm hüzün

Bir şenlik oluşmuştu, zemherî ortasında
Sızlamadı ağrılar, sızlamadı sancılar
Ateş yaksa da kalbi, ateş istedi kalbim
Kıvılcımlar gelince, dönmemiştim eyvaha
Mücevher kapı yandı, hülyalar uykudayken
Düşlerim uyanmıştı, boyanmıştı gerçeğe

Çaresizlik yakmadı, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüğüm hüzün

Pervânem dönüyordu, ben dönüyordum hızlı
Şafak yangın değildi, sevgilimdi sabahım
Katranlar erimişti, aydınlandı nur ufkum
Tutuşmuştu hızlıca, içimde dileklerim
Yaklaşmıştı Kaf Dağı, yaklaştı masal kuşu
Ben boyandım beyaza, zamanlarsa yeşile

Çaresizlik yakmadı, yetim kafesim bugün
Kopuverdi aniden, çile döktüğüm hüzün