A Y Ş E G Ü L - 3

Dolmayan boşluğu, doldurdun işte!
Eski sevdaları, öldürdün işte!
Ben seni isterim, gerçekte-düşte!
Solmayan gülümsün benim Ayşegül!
Ayırırsa ancak ölüm, Ayşegül!

Tanrı, sana göre çizmiş yolumu,
Değdi çektiğime, onca zulumu!
Destek ol sen artık, tut şu kolumu!
Kırılmaz dalımsın benim Ayşegül!
Gerçeğe dönüştü falım Ayşegül!

Tuğla, tane tane kondu yerine,
Sihirlidir, inmeyelim derine!
Her şey yerleşmiştir, yerli yerine,
Tanrı yazdı ise, benim Ayşegül!
Cananım değildir, canım Ayşegül!

Bakışların, güven verdi özüme,
Bir ışık demeti çaktı gözüme,
Kuvvet geldi, direnç geldi dizime,
Bükülmez kolumsun benim Ayşegül!
Sensizlik, en büyük zulüm Ayşegül!

Hiçbirisi, yarışamaz seninle!
Mutluluğa doyacaksın benimle!
Bu aşkı sen diktin, kendi elinle!
Yemyeşil dalımsın benim Ayşegül!
Tek senden geçecek yolum Ayşegül!

Umarım, niyetin ciddidir canım!
Kimseye tanıma, ol bana hanım!
Daha ilk görüşte, tutuştu kanım,
Ellere yâr etmem, benim Ayşegül!
Benim geleceğim, dünüm Ayşegül!

Nasıl karşılarlar bilmem çevreden,
Hain eller, çekilir mi devreden?
Irmak akıtırlar, susuz dereden!
Kopmayan dalımsın benim Ayşegül!
Neyim var, neyim yok, senin Ayşegül!

Arif, yıllar yılı seni bekledi,
Gönül kervanına hep gam yükledi!
Hepsin attı, Ayşegül’ü ekledi,
Gönlümün sultanı, canım Ayşegül!
Seninle her şeye varım Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 18 Eylül 2005)