A Y Ş E G Ü L - 2

Gülünce, yüzünde güller açıyor,
Nasıl darılayım sana Ayşegül?
Bakışın, içime neşe saçıyor,
Yaklaş, sarılayım sana Ayşegül!

Seni göremezsem, tutmuyor uyku,
Her sabah seherle gözlerim ufku,
Yayılır havaya, bir güzel koku,
İste, kul olayım sana Ayşegül!

Gözlerinden, kıvılcımlar çıkıyor,
Yüreğimi kavuruyor, yakıyor,
Yoksa, bana da mı kısmet çıkıyor?
Koca olur muyum sana Ayşegül?

Yirmi bir gün, selamını bekledim,
Gönül kervanına, keder yükledim,
Sevdiğimi, kardeşimden sakladım,
Nasıl anlatayım sana Ayşegül?

Biliyorum, içinde bir volkan var,
Ama dışta, koruyucu kalkan var,
Annen belki ama, bir de baban var,
Nasıl koc’olayım sana Ayşegül?

Kurardık seninle, ideal birlik,
Görürdü yuvamız, daima dirlik,
Nefsini bastırmak biraz da erlik!
Nasıl sarılayım sana Ayşegül?

Tutuşmuşum, içten içe yanarım,
Bak, tertemiz yüreğimi sunarım!
Sensin benim, hayat dolu pınarım,
İçeceğim, kana kana Ayşegül?

Ben ozanım, Ozan Arif’tir adım,
Sana kavuşmaktır er geç muradım!
Aslında aramız, sade bir adım,
Yaklaş, sarılayım, sana Ayşegül!
Mutluyum, destek ol bana Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 9 Eylül 2005)