KÖYLÜ KIZLARI

Kimisi dururken saçın savurur,
Kimisi yürürken belin kıvırır,
Hepsi de insanı yakar kavurur,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Kimi inek sağar nazik ellerle,
Kimi türkü söyler tatlı dillerle,
Her yerin donatır taze güllerle,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Kimi ekin biçer elinde orak,
Kimi saçın tarar parmaklar tarak,
Nazlı bakışlara dayanmaz yürek,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Tomurcuk güllere benzer gülüşü,
Yavru ceylan gibi onun gelişi,
Bakışıyla yüreğimi delişi,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Kaçamazsın ondan çeker insanı,
Baharı andırır kızın her yanı,
Ne kadar da sıcak doğrusu kanı,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Arif, köylü kızlara sevi saçıyor,
Onların sevgisi içim açıyor,
Seviş, söyleş elemlerin kaçıyor,
Bir başka oluyor köylü kızları.

Arif GÖLGE
(Ankara, 20 Mayıs 1984)

(Not: Bu şiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliğinin 13673 yevmiye no.su ile yazarı adına tescil edilmiştir.)