SEVEN KISKANIR

Sakın, unutmamı isteme benden!
O devreler, çoktan geçti Ayşegül!
Örnek bir evlilik düşledim senlen,
Gönül kuşum, sana uçtu Ayşegül!

Kırmak istesem de, kıramam seni!
Canımsın bir tanem, yoramam seni!
Çok sevdiğim için saramam seni!
Aşkımız, zirveye çıktı Ayşegül!

Paylaşamam seni asla, kimseyle!
Aşk, yürekten çekilmez ki penseyle!
Hatalıysam, doğrusunu sen söyle!
Seni üzme kastım yoktu Ayşegül!

Benim ömrüm, senle geçen zamandır!
Kavuşursak, yarınımız yamandır!
Sen “Evet!” de, geri yanı tamamdır!
Bu aşkı yaratan, Hak’tı Ayşegül!

Affetsem de dünü, yarını asla!
Deryalar dolar mı bir düşün, tasla!
Yanındayım, korkma, sırtını yasla!
Bu sevda, beni çok yaktı Ayşegül!

Biliyorsun işte, aşığım sana!
Ne yaptım da öyle kırıldın bana?
Yeter ki bir zarar gelmesin cana!
Her geceden, sabah çıktı Ayşegül!

İnsan, seviyorsa kıskanır ancak!
Namus, benim için, en kutsal sancak!
Hedef önümdedir, yürümem yancak!
Sonunda yol, sana çıktı Ayşegül!

İçimde ne varsa, söyledim sana,
“Dost, acı söylermiş”, darılma bana!
Belki de, kendince, haklısın ama,
Beynimde, şimşekler çaktı Ayşegül!

Arif’im sanmıştım, olamamışım,
Derdime, bir çare bulamamışım,
Çok sevdim, yeterli olamamışım,
Bittim artık, canım çıktı Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 26 Ekim 2005)