/aşk emirdir tanrı’dan
ve ben çırılçıplak bir itaat
etten
kemikten
candan…

cem adrian/

toprak kutsallığını yitirmiş bir duvardı sanki
kim ağlasa senin önünde
bilmezdi ki kirpiklerinden düşünce
yağmur kendi için yağacak
söylenmemiş şarkının kırık ezgisi dilinde

girdap gözlü melekler de gördüm
rüya değildi
kaybolmak beklediğim hediyeydi

tedirgin söz kırpmalardan geçiyordum
üzerimde ergen çocukların kabahatli tebessümü
neremle oynaşsam düşecekti/m sanki
kendi kayıp yaşı kadar güzele
dışımızdan içimize
yol bulmuş intihar
hüzzam bir kayboluş zamanı maviliğinde

girdap sözlü melekler de gördüm
küfür değildi
söylenmesini beklediğim heceydi

yaş haddinden emekli olmuş bir anı
eksiltmek için siliyor hayatı
dinledikçe ürperten güftesini
kurşunî bir parıltı dağılıyor
sûretin yalan çizgilerine
yorgun bir aşk
yorgun dünyasında
sığındı kendine

girdap yüzlü melekler de gördüm
gerçek değildi
gölgemi beklediğim güneşti

kanda uyutulmuş veda busesi dokunduruyor
ölümün kenarına düşen kıvrımlar kadar
güzel bir öpüş
ibadeti öğretir gibi başlıyor
bir dua gibi sonlanıyor
kıyamet seni sevmenin provası
ölçümü aldın biliyorum
ne zaman biter elveda hırkası

girdap sevdalı melekler de gördüm
aşk değildi
ölmek için bir sebepti…