en güzel şiirleri çizip edebimin kenarı ile
yazarım!
yazarım ulan sana ne!
sen
soyun-mumları söndür-yatağa uzan
üfle aşk’ı…üfle

/sunum/

yaşamak kadardı içinde her şey
köşe başında terk edilmiş nasihatlerden giyindim
soyundum da geldim koynuna
olur da belki bu sefer
düşersin diye aşka
aşk’a değil amma
düşmüştün ihanetin yalanla süslenmiş kucağına
duruşun kaygandı bi kere
kerhen sökülüyordun adını her zikrettiğimde
dallarında sen kokusunu duyana kadar
ağaçları asılmak biliyordum
tinimde acılar sırasını beklerken
tenim dilinde
keyfi yerinde
kaç aşk’ın lekesini taşır bilir misin bu gelişlerim
orada öylece duruyorsun
anlamak gerekmez
öğrenmek gerekmez
sadece bir leke
temizle beni
ki
bir kez daha affedeyim seni

/durum/

gözleri anlatmayan bakışları
cezamın milimetrik sevabı ile uğraşıyordu
kıssadan hisse telaşı sarmıştı ağzını
açıldıkça kuyusu
neler çıkacaktı kim bilir
ilk evvel sövecekti ana avrat
oysa bütün suç babamın
dinleseydi bir kere anlayacaktı
hiç telaşsız
göz yaşı ile karışık savuracaktı saçlarını
suratıma
suratıma
sıfatsız ya
bir de en uygun yer ya
damar fakiri ar/sız nasıl olsa

/sonuç/

yarabbi şükür
ben de seni…