Has ateşler, neyle inler sözlenir
Kor güneşler, neyle titrer közlenir

Canlanan ruh, gizlemez hiç kendini
Raksedenler, aşkta bulsun dengini

Yansa hüzzam, solsa akşam, ağlayıp
Yağsa hicran, tütse kalpler dağlayıp

Sancılardan nazmı toplar çağlarım
Nağme ister neyle mevsim bağlarım

Dışta mâhım, içte âhım solsalar
Dışta deryam, içte hülyam yolsalar

Sözlemem hiç, kalbe hüsran mevsimi
Közlemem hiç, gönle eyvah iklimi

Endişem yok, harmanımdır damlalar
Çiylerim hep, dermanımdır damlalar

Meclisimden kaygı yıktım aşkla hep
Halkalardan halka yaktım meşkle hep

Şehre aktım, aşka vurgun gül gibi
Nehre aktım, meşke vurgun gül gibi

Neylerimden topluyorken şarkılar
Bülbülümden topluyorken kaygılar

Zirve yapmış hislerimden bal yapıp
Aşkı tutmuş ellerimden sal yapıp

Zulmü sildim, nurla katran yakmışım
Gönlü dildim, korla harman yakmışım

Köşkü sarmış sâkiler, can yıkmadan
Bâde sunmuş sâkiler, ten yakmadan

İçti gönlüm, bâdelerden damlalar
Gördü gözler, yemyeşilmiş yaylalar

Yaylalardan yayla seçtim hülyasız
Sevgilerden sevgi seçtim rüyasız

Ağlamış Pervâne, sessiz rakseder
Aşkla titrer, meşke tensiz akseder

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )
- . - - / - . - - / - . - /