Bıçak sırtında yaşanan bir ömrün izidir
Yüzümdeki demir soğukluğu
Gözlerimdeki yaş’da öksüz bir sevdanın
Umutsuz burukluğu

Yaşadım diyemem ben bu hayata
On iki ay dört mevsim
Yanmış yıkılmış bir deprem şehrinde
Her adımda göçebeyim

Tam da alışmıştım rengine gözlerinin
Bulutsuz akşamlarımda yıldız gibi parlardı
Yüreğimin ortasında bir yerde
Sen’le konuşurken şimşekler çakardı

Hazır değilim şimdi çıkamam başka bir sefere
Durdurun trenleri gelse de vakit
Arkamdan el sallayacak aşiyanım bile yok
Gidemem sensizlik kokan başka bir şehre

Gözlerim otomobil farlarına takılır kalır
Ölümümü görmeni istemezdim,bana sorsalar
Sıla hasret olmaz, kahır üretmezdi geceler
Bana kalsaydı kabul olunurdu bütün dualar

Ruhum mahzunlaşır,bedenim üşür
Kurt kapanlarında kıvranırken bedenim
Peralı kız işvelerini terk edeli çok zaman oldu
Öksüz kaldırımlarında şimdi bu şehrin,
dalar dalar, seni arar gözlerim