Beyaz güvercinler uçurduk,
Özgürlükle bütünleştik
Sen ufuktun,
Ben doğan güneşin.

Büyüdüm büyüdüm
Açıldı benliğim,
Aynasıdır geleceğim.
Sen ellerini uzattın,
Ben hayata iliştim.

Emek çiçekleri yetiştirdik
Bahçemde senin çiçeklerin.
Güneş çevreledi yöremi,
Yolunu gözlüyor meleklerin.

Yüzündeki çizgilerin...
Her birinde ben
Her çizginde ben!
Ali, Ayşe, Murat...

Parlak birer sayfa,
Dünün bugüne katkısı
Kara tahtamın
Tek beyaz aydınlığı.
Uzattığı elleri,
Şimdi benim ellerim.

Sevdan köklerini salmış
İşlemiş bilgilerin ateşini.
Ve o ateş,
Bendim; Fatma’ydı, Hasan’dı, Ahmet’di.

Sonra ayaklarım oldun,
Yürüdüm çıkmaz yollarda
Engellerden atladım.
Düştüm bazen
Kara gecelerin içinde kaldım.

Anladım ki;
Sen güçtün, gücümdün.
Kara geceleri savurdun.
Öğrenimin aydın ışığı,
Geleceğimin aynası.

Ayrılık günü gelir,
Elbet birgün bitiverir.
Ben bir fidandım
Büyüdüm büyüdüm
Olgunlaştım,
Meyveler verdim.

Huzurluydun,
Gülümsüyordu gözlerin
Feda ettiklerin
Boş değildi öğretmenim.
Ben ve meleklerin
Hiç tükenir mi?
Ben senin eserin,
Sen benim Öğretmenim!

Yazgülü Tunar
"balaban Kent Şairleri"