aklımdan uzun kuyruğa düştüm
kellemi görürseniz söylemeyin
ölü tanıdıklardır peşimdekiler

şimdiki prensler gri atlı
tozlanmışlar mı mağaralarda
köhne mamutlar kadar

dolansın kordon yalnızlığıma
doğuncaya dek kusacağım
kırık kubbenin vitrin ömrüne

rafine insan yağlarımı kanayan
köksüz kavuşmala rmı
çağlarda çavlan

kirlenmeyi görmeden çöpgözler
dik gölgeler mi tartışacaktır
et takunyalı tellağın ten parıltısını

örümcek yiyen kavimler varken
yordamsız gırtlaklarda
bir somun tiner açlığı

sürünüyor uygunsuz adım
ayaklanan direniş heceleri
talancı kakavanla raprap düşünceli

gülmekse askerin son arzusu olmalı
omzuna yüklenirken
yaşamın cenazesi

ben ki timsah düşü nil’de uykusuz
kürdanda acı çeken voyvoda
eksosgazı sancısıyla kıvranıyorum

kopuk dünya mazeretidir sunulduğum
barkodlu kimlik acısı
kusursuzluğun yarası

hızlandığım duvardasın
acıtmıyor hurdanın leşi olmak
böceğin görüntüsü ikindide kalkacak

beşköşeli çember yamuğunda
antigeometrik beş vakit
alışacak bana elbet

denizden uzak dursun atık fenerler
ejder gazabında zevkimin çıkarı ne
şiir de yazmamalı


korkulukta kargalar yosun tutmuş
miş’li geleceğin örgüsünde
aykırılık yokmuş..