2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
58
Okunma
Ne garip hâl bu,
ne güzel sır:
utanmak.
Kalbin henüz ölmediğine
işarettir bu hâl.
Yüz kızarırsa,
nefis geri çekilir,
ruh öne çıkar.
Haya,
insanın Rabbine karşı
başını eğmesidir.
Edep,
kulun haddini bilmesidir.
Utanmak,
nefsin sustuğu yerde
hakikatin konuşmasıdır.
Kızaran yanak
zikirdir aslında;
dilin söyleyemediğini
ten söyler.
Orada nur barınır,
orada gönül diri kalır.
Utanmak zayıflık sanılır,
oysa o
irfanın kapısıdır.
Nefsini bilenin
ilk secdesidir utanmak.
Ama zaman ağırlaştı,
hayasızlık cesaret diye sunuldu.
Utanmayan çoğaldıkça
insan azaldı.
Şimdi başkasının günahından
yüzümüzü yere indiriyoruz.
Bil ki,
hayvan bilmez bu hâli,
melek mahcup olmaz.
Utanmak
yalnızca insana verilmiş
ince imtihandır.
Dilerim,
insan olan
bu edebi yitirmez;
çünkü edep giderse
yol kaybolur.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz