Körüğün harında
bir kalay be usta
paslanmış yüreğime
biraz pamuk
mahir elde ter biraz
bakır bir gülüş
sonunda


Düşüncemi parlattığım kazan
nicedir göçebe
yunmadan konulmuş gibi
ateşten dokunma kefene


Ki ben
tütün sarar gibi sarıyorum
ölümümü her yeni günde
yas tutmuyorum
körükle sarmaş dolaş


Oysa hiç sigara içmedim
ciğerlerim deprem yeri
cayır cayır yanarken
cehennem bilmedim
adamlığın cennet diyarını


Adamlık ki
ömür kalayından geçmekti
yangına körükle gitmeden
sabır yağdırmaktı dibine kadar
toprağın
insanlığın
dünyanın


Orman bildim
kül olan yanlarımı
yandıysam
yanıyorsam
yanacaksam
bildim ormandım


Kök bendim
acı ben
sevinç ben
d/allandım
budak verdim


Bir fatihanın eşiğinde
dualar yağdırdım ölümüme
bakır bir gülüş sığdırdım
tabutum ağaçtan
nice pas gördüm
nice k/alay


Toprağın özeti
yeşillik değildir
bildim