Daha sormadan dünya
bedenimi
İki demli Güneş ısmarladım kendime
Birisini ben içecektim
diğerini
yürek denilen sonsuz evren


Lâ
rüya tutmaz uykulardan sonra
yine çocukluğuma uyandım
çapraşık desenler
tümce
edat
zamir
üstümde ekose eteğim


İlâhe
üşüdü al yanaklarım
bir dalıp bir uyandım
ah içimdeki sübyan
Güneş’e gel artık
aşk deminde
kırmızı akıyor kar bile
kışıma güzüme yazıma
yeter ki gel


İllâ
baharı ister düşler bile
otur şöyle inatçı yüreğim
çocukça söyleşelim
bak çizgiler derin
bir çocuk için şiir
uçurtma pamuk şekeri biraz
ve
içine dondurma
kağıt helvadan
başka
nedir
şiir


Allah
yüreğini aşk için s/alanları biliyor
ve bir cuma günü
bayram sevinciyle koşan çocukları
yürekleri ekose
yanakları kan kırmızısı
başucunda bir çift çorapla
bahtiyarlık saçanları


Susma çocuk
Güneş’i demleyen
acı
savaş ve kandır
Ruhları apaçık alınlar
silene kadar
karanlığındır
Çocuk
küsme
Sakın küsme



...