Uykulu gözlerimi ovuşturarak
Sabah banyoda alıyorum soluğu
Sene bayram sene çocukluk
Kınalı ellerimi çözemiyorum
Hayata karşı
beceriksiz oluşum ah
Kardeşim yetişiyor imdadıma
Sargıları çıkarıp yıkamaya başlıyorum
O bayramın adını ’kınalanmak’ koyuyorum

Başka bir bayram yarınlarıma sesleniyorum
Renk renk bileklikler var kollarımda
Ağzımda şıpsevdi sakızım
Yıllar yıllar sonra
Seni çok üzecekler kalbim
Çok da düşünmeye vaktim yok o bayram
Ev gezmeleri, kolonya şeker fasılları
Kırmızı şeker kağıtlarını atmıyorum
Cebimde kıpkırmızı sevinçler
’Koleksiyon’ koyuyorum o bayramın adını

Yıllar yıllar sonra
Bir bayram sabahı ben yine
Ellerim yüreğimde
Aynı çocuk sevinciyle
bu defa;
İnsan biriktiriyorum
Eksiliyor ama artmıyor bir türlü
O bayramın adını
’kendini bulmak’ koyuyorum
Soranlar oluyor her köşe başında
Aslında ben hala beni arıyorum

Yüreğimde
krapon kağıtlarından minik bir fener
Mor renk döşemeli
düşüncelerden geçiyorum
Bir yürek en iyi nasıl dekore edilir
Artık çok iyi biliyorum
Kalan bayramların adını
’bereket’ koyuyorum

Kırmızı şeker kağıdına sarıyorum
elde kalanları
Bezginliğe vakit kalmıyor
umuda sarılınca
Ben en çok
kırmızı kağıtlı şekerleri seviyorum
Elimde eski çok eski kartpostallar
Kış fotoğraflarına bakıyorum


Uykulu gözlerimi ovuşturarak
Maziyi yolculuyorum

ŞuLeCan
22 Mart 2025