Ey gecenin rengine örtünen kadın,
Kaç güneşi toplasam aydınlatır rengini?
Kaç derya zemzemle yıkasam dağılır bulutların,
Ve ay bile senden utanır, parlamaya cesaret edemez.

Yer yüzündeki tabipler,
Bulabilir mi gönül hanende gizlenen esrarlı sırrı?
O sır ki ne yıldızla ölçülür,
Ne zamanın terazisinde tartılır;
Bir bakışınla açar, bir suskunluğunla kapanır.

Sen ki, sessizliğinle fırtına koparan kadın,
Ve gülüşünle çöllere bahar getiren…
Her adımın yüreğimde bir deprem,
Her nefesin ruhumu sarmalayan bir rüya.

Ben ki, senin gölgenin peşinden sürüklenen bir yolcuyum,
Ellerim boş, ama kalbim seninle dolu.
Senin adını fısıldayan rüzgârlara bakıyorum,
Senin gölgenin düştüğü her köşede titriyorum.

Ey gecenin rengine örtünen kadın,
Kaç geceyi sensiz geçirdim, sayamadım;
Kaç düş kırıklığında yandım, sessiz kaldım.
Ama hâlâ, senin sırra bürünmüş gözlerinde
Bir umut ararım, bir ev ararım.

Belki hiçbir güneş yetmez aydınlatmaya rengini,
Belki hiçbir derya bulutlarını çözemez.
Ama ben, yıldızları toplar,
Hayallerimi zemzemle yıkarım;
Ve her defasında senin esrarınla yıkanırım.

Ey gecenin rengine örtünen kadın,
Sen, karanlığın ta kendisi kadar derin,
Ve ben, o derinlikte kaybolmayı göze almış,
Ömrü yetmeyen bir yolcuyum sadece.

Gözlerin, geceyle barışık bir şehir gibi,
Işıksız, ama bütün sırları saklayan…
Ve ben her baktığımda bir ömre sığmayacak sorular sorarım,
Ve her soruda biraz daha kaybolurum kendimden.

Saçların, rüzgârın kanatlarında uçuşan bir şiir,
Ve ben o şiirin her mısrasını yutarak yürürüm.
Parmaklarının değdiği yerlere dokunmak isterim,
Ama senin elli uzaklığın, kalbime bir yıldırım gibi düşer.

Ey gecenin rengine örtünen kadın,
Sen bir sır gibi, bir efsane gibi,
Ve ben o efsanenin içinde unutulmuş bir kahramanım.
Her adımın yankılanır yüreğimde,
Her nefesin bir ömre bedel.

Belki hiçbir kelime seni anlatamaz,
Belki hiçbir şiir seni taşımaya yetmez.
Ama ben yine de yazarım,
Ve yazarım; çünkü seni anmak,
Hayatın ta kendisidir benim için.

Ve gece çöktüğünde,
Ay senin gölgenle yarıştığında,
Ben yine seni ararım yıldızlarda,
Ve bulurum seni rüzgârın uğultusunda,
Ve seni taşırım yüreğime,
Ta ki ömrümden bir soluk eksilene dek…

Ey gecenin rengine örtünen kadın,
Sonsuz bir sır gibi,
Ve ben o sırra adanmış bir ömürüm sadece.


Kadir TURGUT